Cəbrayılın işğalı Azərbaycan tarixində acı izlər qoymuş bir dövrdür. 1993-cü ildə şəhər düşmən qüvvələrinin işğalına məruz qalmış, sakinlər öz evlərini tərk etməyə məcbur olmuşdular. Bu hadisə yalnız şəhərin deyil, bölgənin bütün sosial və mədəni həyatına böyük zərbə vurdu.
İşğal dövründə şəhərin infrastrukturunda ciddi dağıntılar baş verdi. Məktəblər, xəstəxanalar və mənzil fondları istifadəsiz qaldı. Tarixi abidələr və mədəniyyət obyektləri isə qorunmamış və bir çoxu məhv olmuşdur. Sakinlərin təhsil, səhiyyə və gündəlik həyat imkanları əhəmiyyətli dərəcədə məhdudlaşdı.
Bölgədə yaşanan zorakılıq və dağıntılar həmçinin insan hüquqlarının pozulması ilə müşayiət olunurdu. Milyonlarla azərbaycanlı mühacirə çevrilmiş, ailələr dağılıb, gələcək planları pozulmuşdu. Bu dövr həm də xalqın dözümlülüyünü və vətənpərvərliyini sınayan bir sınaq oldu.
Cəbrayılın işğalı, azad olunmasının əhəmiyyətini daha da artırır. Bu dövrün xatirəsi həm itkini, həm də bərpa və dirçəliş ümidini simvolizə edir. İndiki nəsil üçün bu hadisələr həm dərs, həm də vətənə bağlılıq motivasiyasıdır.
YAP Xəzər rayon təşkilatının fəalı
Fatimə Axundzadə
